آشنایی با امام زادگان و بقاع متبرکه یزد
امام زاده عبدالله (ع) –بافق- یزد
می‌گویند
شخصیت مدفون دراین بقعه امامزاده عبدالله بن موسی بن جعفر (علیه السلام) برادر امام
رضا (علیه السلام) و فرزند بلافصل امام هفتم (علیه السلام) است، طبق اشعاری که در سردرب
بقعه نصب شده امامزاده عبدالله بن موسی (علیه السلام) ملقب به ظهیرالدین است که درمحاوره
مردم نیز به لقب خوانده می‌شود.
درباره شخصیت مدفون در این بقعه سه قول است که
از میان آنها قوی ترین قول بدین شرح است که از اهمیت ویژه ای برخوردار است و با واقعیت
نیز نزدیک‌تر و با داستان شهادت امامزاده عبدالله همخوانی دارد، او را ازنوادگان امام
هفتم (علیه السلام) و نسب شریف وی را باچهار واسطه به این صورت ذکر می‌نماید: سیدعبدالله
بن حمزه بن احمدبن ابراهیم المجاب بن محمدالعابد بن امام موسی کاظم (علیه السلام) وی
سیدی جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. پدرش سیدحمزه همچون اکثر سادات موسوی
از نسل ابراهیم المجاب درسیرجان کرمان سکونت داشته و در روستای تکیه چهارگنبد دارای
گنبد و بارگاه عظیمی است. بسیار مورد احترام و مطاف و زیارتگاه مردم محل و اهالی یزد
و کرمان می‌باشد.
بنای امامزاده
مورخان بنای اولیه امامزاده عبدالله بافق را متعلق
به قرن پنجم هجری می‌دانند و از زیبایی و شکوه گنبد آن ستایش می‌کنند این زیارتگاه
بقعه‌ای بسیار زیبا و باشکوه و گنبدی عظیم دارد که کاشی‌کاری و نیز تزئینات داخلی آن
قابل توجه است تزئینات داخلی از کارهای ملاحسن نقاش باشی بافقی می‌باشد. گرد بودن گنبد امامزاده عبدالله
بافق از نظر معماری در نیا کم نظیر است. از نظر معماری ساختمان مربوط به قرن ۵ هجری
و با شواهد موجود تا قرن ۷
می‌باشد از نظر مکان در بهترین مرکز شهر واقع شده و شب‌های
جمعه محل رفت‌وآمد مؤمنینی است که به زیارت امامزاده و قبور شهدای شهرستان بافق میآیند.
ساختمان و نوع معماری این زیارتگاه، تزئینات داخل و بیرون آن، وجود
سنگ قرهایی از بزرگان که برخی از آنها به قرن ششم هجری قمری می‌رسید حکایت از منزلت
و جایگاه امامزاده نزد عامه مردم دارد.
بر سر در ورودی این امامزاده، دوکتیبه آجری هم
اندازه (ابعادی بین آجر خطایی و نظامی) دیده می‌شود و در میان هر یک، یک قطعه سنگ تاریخی
نصب شده و اشعاری به خط نستعلیق روی آنها حک شده است. سنگ تراشیده شده وسط، دارای
خط نسخ است و در آخر آن تاریخ رجب‌المرجب سنه ۱۲۲۴ ه.ق
دیده می‌شود. از ویژگی‌های این بقعه، گنبد
بلند، کاشیکاری‌های داخلی و خارجی آن و نیز چراغ‌های کوچک گلی با لعاب فیروزه‌ای است
که از قدیم خارج گنبد را روشن می‌کرده است.
امامزاده عبدالله (ع) بافق محلی است که بسیار مورد احترام محل و اهالی
یزد و کرمان است و دارای بقعه‌ای زیبا و باشکوه و گنبدی عظیم می‌باشد. بنای بقعه در
سال ۲۲۴
هجری پایان یافته است.
زیارت نامه
السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدُ الزَّکِیُّ،
اَلطّاهِرُ الوَلِیُّ، وَالدّاعِی الحَفِیُّ؛ اَشهَدُ اَنَّکَ قُلتَ حَقّاً، حَقّاً،
وَنَطَقتَ حَقّاً وَصِدقاً، وَدَعوتَ اِلی مَولایَ وَمَولاکَ، عَلانِیَةً وَسِرًّا،
فازَ مُتَّبِعُکَ، وَنَجا مُصَدِّقُکَ، وَخابَ وَخَسِرَ مُکَذِّبُکَ، وَالمُتَخَلِّفُ
عَنکَ، اَشهَد لی بِهذهِ الشَّهادَةِ، لِاَکونَ مَنَ الفائِزینَ بِمَعرِفَتِکَ وَطاعَتِکَ،
وَتَصدیقِکَ وَاتِّباعَکَ، وَالسَّلامُ عَلَیکَ یا سَیِّدی وَابنَ سَیِّدی. اَنتَ بابُ
اللهِ المُؤتی مَنهُ، وَالمَأخوذُ عَنهُ، اَتَیتُکَ زائِراً، وَحاجاتی لَکَ مُستَودِعةً،
وَها اَنَا ذا اَستَودِعُکَ دینی وَاَمانَتی، وَخَواتیمَ عَمَلی، وَجَوامِعَ اَمَلی
اِلی مُنتَهی اَجَلی، وَالسَّلامُ عَلَیکَ وَ رَحمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُه.
سلام بر تو ای آقای پاک و پاکیزه و سرور من و ای
دعوت کننده (به حق) به مهربانی، گواهی دهم که تو حق گفتی و به حق و راستی سخن کردی
و (مردم را) آشکارا و نهان بسوی مولاي من و مولای خودت دعوت فرمودی رستگار شد پیرو
تو و نجات یافت تصدیق کننده ات و نومید و زیانکار شد تکذیب کننده ات و آنکس که با تو
مخالفت کرد گواه باش برای من این گواهی را تا من بوسیله معرفت و اطاعت تو و تصدیق و
پیروی کردنت از زمره رستگاران باشم و سلام بر تو ای آقای من و ای فرزند آقای من توئی
درگاه خدا که از آن درآیند و (معالم دین را) از آن بگیرند آمده ام به درگاهت برای زیارت
و حاجت‌های خود را به تو سپرده‌ام و من اکنون به تو می‌سپارم دینم و امانتم و سرانجام
کارهایم و همه آرزوهایم را تا پایان عمرم و بر تو باد سلام و رحمت خدا و برکاتش
منبع: پایگاه جامع امام زادگان و بقاع متبرکه
ایران اسلامی، مرکز جهانی اطلاع‌رسانی اهل بیت (ع)
